Foto's in die blauwe map..
De schaduwen van herinneringen.
Dampend over modder wegen
springend in de zon. Voor even
kijken naar waar het begon.
bomen die meer zagen dan alleen.
Een weg en een fietser.
een weg en een brommer
een weg met iets dat steeds meer op
niets begon te lijken.
Planten die ontgroeiden waar ooit mensen liepen
mensen zonder wandel plannen.
Mensen die hun lust verbanden.,
naar een water paradijs.
Waterhoofden volle glorie.
Waterhoofden. Brakke harten.
Stille monden stille ogen
want hier sprak slechts het geheim.
Vind je zelf tussen bomen vind je zelf in de beek
kan niet anders dan vertrouwen
op de stilte die mij week..
waan je langs ruïne struiken
vul de geest met zoetig sap.
Van wat ooit passies konden wezen
nooit in kant en klare hap.
This entry was posted on 05:32 and is filed under
dag van de laatste bladeren poezie
. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.
Posts
0 reacties: