Je stalen vingen tikten tegen de tralies. Ze vonden geen warmte. Geen ziel in het metaal. Ze staarde naar het vlees van de niks vermoedende bewaker. En verlangde het te voelen. het te door boren, opzoek naar wat hun anders maakte. Waar zei wel en wij niet kunnen zijn. Tik tik tik .
Geïrriteerd keek de man op.. als je nu niet gaat slapen.. dan ben je morgen niets meer waard beste vriend. Hij vermoede niks . niks van je stalen botten. Niks van de lichte gloed die uit je ogen kwam.
De sensoren sloten zich een voor een af tegen de buiten wereld
Klick klick klick klick
Zoem. Standbye
|
This entry was posted on 10:55 and is filed under . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.
Posts
0 reacties: