zo maar een liedje dat ik ooit geschreven heb
12:11 | Author: Douwe Jan Schrale

de stad is dof
het mensen hart is breekbaar
de lucht is grauw
het konijnenhok aan stukken.

Ben je me trouw
ben je me eeuwig trouw
ik wil gewoon een huis dier

dat met me leeft
dat met me voelt
dat het altijd goed bedoelt.

Een hond een kat een vrouw een rat.
Een wezen dat wij mij wel begrijpt.
Een wonder bovendien..
geheimen zo gesloten.

Putten vol water.
Mannen komen later.
Stervend aan de groene zon.


licht schijnt op de daken
de mensen zijn gaan kraken
hun lichaam ongemoeid gelaten
altijd om je heen geblaten.

Ik wil wel maar zij wil niet
me liefde vol met staar verdriet
en alles lijkt zo ongewoon
de kracht van het geluidssjabloon
is weg
is weg is weg is weg
|
This entry was posted on 12:11 and is filed under . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.

0 reacties: