Druppels jou vlogen al naar de hemel toen ik twaalf was.
Je lekte in god’s koninkrijk.
mot regens van herinneringen
druppels van verdwaaldheid.
Soms vielen ze terug op aarde.
Vingen we ze op.. in onze tuinen
in onze geesten
in ons zijn .. Om ze te bewaren als schatten
onvoorstelbaar schoon
Verborgen in de mist.
Perceptie van de geesten om jou graf
maken de werkelijke schoonheid
en het werkelijk lijden niet minder.
Lichamelijk geankerd aan de aarde
lig je in je witte bed
te dromen van de blauwe lucht
De boten
de wind die vlucht
het water stijgt
de tranen zwemmen
als vissen. langs jou boeg
je tast met je handen de tijd af.
Op zoek naar iets dat de werkelijkheid
kan verankeren in jou zijn.
Je staat op, wandelt
staart
wandelt
mompelt
staart..
Ik houd je hand vast,
net als toen in Rotterdam.
Posts
0 reacties: