Douwe dicht! dromen?

Ik laat mij vanavond verleiden door het boomlicht
De planten schijnen wanneer de zon verdwijnt achter de horizon
Het is een breekbaar soort ontduistering,
zeldzaam in onze contreien.

Zoals het noorderlicht verjaagt werd naar de polen.
Woont ook het boomlicht alleen nog maar ver weg.
Schermlicht is wat ons heden vult.

Tis koud vannacht op zolder, Kaarslicht fladdert
Als de wind langs dakgoot glijd.
De veerpont vaart al twee dagen niet meer.
Het eiland kraakt.
Ik trek het bos in, op zoek naar het schijnsel
maar zie alleen maar hoe het dooft
Bij het kraken van de grote eik.
ik wijk. maar wie kan wijken voor de tijd?
Ik sta op de bodem van een ritselende oceaan
De blaadjes die van ver boven de wolken komen,
moeten het nu doen met de grond.
Opeens wieg ik mij in het groene schijnsel.
Ik hoor ze ze zingen.
Ze huilen de bomen, ze huilen voor het vergeten heden. Ik huil ook.
Ik lig begraven onder takken