Rianne
23:50 | Author: Douwe Jan Schrale
Vaar wel op je nachtelijke Zeeën, maar vergeet niet het ochtend gloor te zoeken in de mist van je laatste slaap. Want daar in de verte wacht een vuurtoren met een zee wezen in haar armen, hij kijkt naar je en knipoogt, hij verlangt naar je, zij verlangt naar je. Of verlangen ze naar de kolkende zee die haar voeten omarmt, en niet naar jou klein mens daar in de verte. Ik zal het nooit weten ik spreek hun talen niet en doe dus alleen maar alsof ik ze begrijp. Omdat ook ik op je lig te wachten, wakend over je nachtelijke zeegat of wacht ik alleen nog maar op de volgende golf. Ik mis het geruis achter de duinen
|
This entry was posted on 23:50 and is filed under . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.

0 reacties: