De stenen breken met het water
voel hoe alles stroomt,
de tijd, de dagen het geweten.
Verlaten kennis , gevonden schoonheid
zacht streelt het druppelend
tussen het goud bruine bladerdek
de lucht nog groen,
maar voor je ligt de tijd.
This entry was posted on 05:29 and is filed under
herfst schoondheid poezie.
. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.
0 reacties: